Η πρώτη μου εμπειρία της Everton

Καλησπέρα στους φίλους Evertonians,

Everton,Everton,Everton...

Ντεμπουτάρω και εγώ sto blog Greek-Tofees λοιπόν. Κατ' αρχάς , συγχαρητήρια στα παιδιά που προσπαθούν να συσπειρώσουν το ελληνικό κοινό της Everton και αφειερώνουν τον χρόνο τους για την συγγραφή αυτού του πολύ καλού blog. Επίσης,καλή τύχη στην ομάδα μας στο σαββατιάτικο ματς με την Norwich.

Εγώ,στο πρώτο μου ,αναγνωριστικό, άρθρο και ως βενιαμίν της παρέας θα ήθελα να σας αφηγηθώ την εμπειρία μου σχετικά με την Everton. Η Everton για εμένα άρχισε το καλοκαίρι του 2005.

Villareal-Everton 2-1

23 Αυγούστου 2005. Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την Βίσλα Κρακοβίας στον επαναληπτικό του 3-1 της Πολωνίας. Στο καφέ του camp στην Πύλο όπου παραθέριζα με τους γονείς μου, ήμασταν εγώ, ο πατέρας μου και μια παρέα από την Πολωνία. Ο αγώνας λήγει 3-1, ο Παναθηναϊκός ισοφαρίζει το σκόρ του 1ου αγώνα και το ματς οδηγείται σε παράταση. Το ρολόι σημαδεύει το 115' και ο Ηλίας Κώτσιος με καρφωτή κεφαλιά κάνει το 4-1. Χαρά εγώ,λύπη οι Πολωνοί. Κόντραστ συναισθημάτων...Όμως ο πατέρας μου παραμένει ατάραχος αφού δεν τον απασχολεί το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό που τον νοιάζει είναι η Everton,  η οποία την επομένη αντιμετωπίζει την Villareal στον επαναληπτικό του 1-2.

Everton-Larissa 3-1

Η ιστορία του αγώνα στο Madrigal είναι σε όλους γνωστή. Απο τότε άρχισα να συμπαθώ την Everton και σταδιακά, όσο περνούσε ο χρόνος , την αγαπούσα πιο πολύ αυτήν την ομάδα. Μέχρι που φτάνουμε στο φθινόπωρο του 2007. Η Λάρισα έχει κάνει την μεγάλη έκπληξη και αποκλείει στα προκριματικά του (αθάνατου) UEFA την Blackburn. Όταν γυρνάω σπίτι από το σχολείο ,μετά την κλήρωση των ομίλων του UEFA,  ανοίγω την τηλεόραση για να χαζέψω τα αθλητικά πριν ξεκινήσει το μαρτύριο του διαβάσματος. Βλέπω την κλήρωση του Παναθηναϊκού με Ατλέτικο,Κοπεγχάγη,Αμπερντίν,Λοκομοτιβ και σκέφτομαι όλα μια χαρά. Και μέτα έρχεται ο όμιλος της Λάρισας.Νυερεμβέργη..Οι πάντα δυνατοί Γερμανοί..Ζενίτ Αγ. Πετρούπολης..Άγνωστη για μένα τότε αυτή η ομάδα...ΑΖ..Ολλανδοί;;Χμ κάτι μπορεί να κάνει η ΑΕΛ και τελευταία ΕΒΕΡΤΟΝ! Φωναζω τον πατέρα μου και του λέω κλείσε εισητήρια,πάμε Πανθεσσαλικό να δούμε την Εβερτον! Και μετά έρχεται η απόλυτη ξενέρα...Η Λάρισα θα αντιμετωπίσει την Έβερτον εκτός..Και ως γνωστον στο UEFA έπαιζες με τους αντιπάλους μια φορά ( ή εκτός ή εντός).

AEK-Everton 0-1

Ώσπου φτάνουμε στο 2009. Και επιτέλους η Έβερτον θα πατήσει Ελλάδα..Πέφτει σε όμιλο με Α.Ε.Κ.,Μπενφίκα και ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ. Ο πατέρας μου , όντας αληθινός οπαδός της Everton, δεν μπορούσε να μου το αρνηθεί. Ούτως ή άλλως ο αγώνας ήταν σαν δώρο γενεθλίων αφού έγινε στις 2 Δεκεμβρίου,3 μέρες μετά τα 12α μου γενέθλια. Παρότι εκείνη την μέρα έβρεχε, τίποτα δεν μπορούσε να μας σταματήσει. Όταν φτάσαμε στο Ο.Α.Κ.Α και ο πατέρας μου πληροφορήθηκε ότι υπήρχαν εισητήρια διαθέσιμα στο πέταλο των φιλοξενουμένων δεν δίστασε να αγοράσει. Και έτσι ξαφνικά βρεθήκαμε σε καμιά 300αριά τρελαμένους Άγγλους. Το μόνο αρνητικό της βραδιάς ήταν ότι χάσαμε το γκολ για λίγα δευτερόλεπτα(Ρε Μπιλιαλέντνιτοφ αγόρι μου,δεν περίμενες 1 λεπτάκι;) αφού ήμασταν αργοπορημένοι. Στο τέλος του ματς (και με την Εβερτον να επικρατει με 1-0) καθίσαμε για λίγο δίπλα στους οπαδούς της  Εβερτον οι οποίοι αποθέωναν την ομάδα με τραγούδια και... μπύρες..

Αν και αυτή είναι η (μέχρι στιγμής) μοναδική μου εμπειρία από ματς της Εβερτον, θα μου μείνει αξέχαστη για πάντα!