Ο Pat van den Hauwe είναι από εκείνους τους παίκτες που αξίζει να τους θυμηθείς. Γιατί παρόλο που ήταν ένας αριστερός μπακ που έπαιζε πάντα στα όρια, κομμάτι της πιο σκληρής και επιτυχημένης Έβερτον των 80s λίγοι τον θυμούνται.
Γεννήθηκε στο Βέλγιο, αλλά η ζωή του δεν είχε τίποτα το ήσυχο από πολύ νωρίς. Μεγάλωσε στο νότιο Λονδίνο, σε γειτονιές όπως το Bermondsey και το Deptford, μέρη που σε μάθαιναν πρώτα να στέκεσαι όρθιος και μετά να παίζεις ποδόσφαιρο. Εκεί έφτιαξε τον χαρακτήρα του, εκεί έμαθε ότι αν δεν υπερασπιστείς τον εαυτό σου και τους δικούς σου, κανείς δεν θα το κάνει για σένα. Το ποδόσφαιρο έγινε διέξοδος και τρόπος ζωής, όχι όνειρο πολυτελείας.
Η καριέρα του άρχισε ουσιαστικά στην Μπερμιγχαμ, σε μια ομάδα που εκείνα τα χρόνια είχε φήμη σκληρή, σχεδόν άγρια, εντός και εκτός γηπέδου. Ο Van den Hauwe ταίριαξε απόλυτα. Έπαιξε οκτώ χρόνια, έγινε βασικός, έφτιαξε όνομα ως αριστερός μπακ που δεν χαριζόταν σε κανέναν και έζησε μια ζωή γεμάτη ένταση, αποδυτήρια, νύχτες και ποδόσφαιρο χωρίς όρια. Δεν ήταν ποτέ ο πιο ταλαντούχος, αλλά ήταν από αυτούς που οι προπονητές εμπιστεύονται όταν καίει η μπάλα.
Το 1984 ήρθε η μεγάλη μεταγραφή στην Έβερτον. Ο Howard Kendall έβλεπε σε αυτόν κάτι παραπάνω από έναν αμυντικό. Έβλεπε χαρακτήρα. Σε μια ομάδα που χτιζόταν για τίτλους, ο Van den Hauwe έγινε αμέσως κομμάτι της άμυνας που έδωσε βάσεις σε μία από τις μεγαλύτερες Έβερτον όλων των εποχών. Δεν μιλούσε πολύ, δεν πουλούσε εικόνα, απλώς έπαιζε. Μαρκάρε, έπεφτε, σηκωνόταν και ξαναέμπαινε.
Το παρατσούκλι “Psycho Pat” γεννήθηκε σε ένα χαοτικό ματς στο πλαστικό γήπεδο της Κούινς Παρκ Ρέιντζερς. Στο Loftus Road, ο Gray με τον αγκώνα και έριξε κάτω έναν αντίπαλο αμυντικό, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένταση. Ο Simon Stainrod πήγε πάνω στον Gray για καβγά και τότε ο Pat van den Hauwe όρμησε χωρίς δεύτερη σκέψη για να τον υπερασπιστεί, πέφτοντας κυριολεκτικά πάνω του με γροθιές. Η φάση εξελίχθηκε σε γενική σύρραξη, ο ίδιος έφυγε με πάγο στα μάτια και από εκείνο το απόγευμα οι εξέδρες άρχισαν να τραγουδούν το “Psycho, Psycho”, κολλώντας του για πάντα το παρατσούκλι.. Ο ίδιος δεν το κυνήγησε ποτέ, απλώς το κουβάλησε, όπως κουβάλησε και τη φήμη του πιο σκληρού.
Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήρθε το 1987. Σε ένα ματς που έκρινε το πρωτάθλημα απέναντι στη Νόριτς, ο αριστερός μπακ που δεν είχε σκοράρει όλη τη σεζόν βρέθηκε μέσα στην περιοχή. Ένα κόρνερ, μια κακή απομάκρυνση, η μπάλα μπροστά του. Έκλεισε τα μάτια και σούταρε. Το γκολ μπήκε, το Goodison Park σείστηκε και η Έβερτον κατέκτησε το τελευταίο της πρωτάθλημα μέχρι σήμερα. Ήταν η απόδειξη ότι ακόμα και οι εργάτες μπορούν να γράψουν ιστορία.
Έπαιξε τέσσερις τελικούς FA Cup, κατέκτησε πρωταθλήματα και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Κι όμως, μακριά από τα γήπεδα, παρέμεινε ένας ντροπαλός άνθρωπος, που ποτέ δεν έμαθε να διαχειρίζεται τη λατρεία του κόσμου. Ο ίδιος λέει ότι αν έπαιζε στο σημερινό ποδόσφαιρο με κάμερες και social media, δεν θα είχε επιβιώσει.
Η ιστορία του Pat Van den Hauwe είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που δεν προσποιήθηκε ποτέ κάτι άλλο από αυτό που ήταν. Σκληρός, πιστός, αφοσιωμένος. Ένας ποδοσφαιριστής που δεν γεννήθηκε για να λάμπει, αλλά για να στηρίζει τους άλλους. Και γι’ αυτό, για τους φίλους της Έβερτον, θα είναι πάντα κάτι πολύ περισσότερο από ένα παρατσούκλι.Χρόνια πολλά Pat van den Hauwe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου